Fietsend door het centrum

‘Kom jij maar naast me fietsen! Dan voel ik me een stuk veiliger… zo met extra bescherming van boven.’ Afgelopen dinsdag mocht ik met een aantal mensen van het Buurtnetwerk Centrum-West door Amsterdam fietsen. Allemaal mensen die op de één of andere manier betrokken waren op de stad en zorg wilden bieden aan mensen die het alleen niet redden. Mensen die mantelzorgers ondersteunen, werken met mensen met psychische problemen, zich inzetten voor daklozen, voor eenzamen, voor ouderen, voor jongeren. Noem het maar op. En tussen al die mensen ook een dominee…

‘Hoe ben jij hier terecht gekomen?’ ‘Tja,’ antwoord ik: ‘dat weet ik eigenlijk ook niet zo goed. Ik ben nog maar een maand aan de slag als buurtdominee in de Jordaan en op de één of andere manier kwam een mail voorbij met deze fietstocht. Het leek me een hele mooie manier om kennis te maken met de stad en met sociale partners. Om zo te kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. Ik zal ongetwijfeld mensen spreken, die ik moet doorverwijzen naar andere hulpinstanties. En als jullie cliënten hebben die willen spreken over spiritualiteit en zingeving, mogen jullie ze naar mij doorverwijzen!’ ‘Op de één of andere manier een mail die langs komt? Ach, je moet aan een dominee natuurlijk nooit vragen hoe hij ergens terecht komt. Die wordt van bovenaf gestuurd!’

Heerlijk dat soort opmerkingen! Vooral omdat ik achter die humor geen ironie proefde, maar juist waardering en betrokkenheid. Ik had echt het gevoel welkom te zijn. En dat bleek ook wel, want al fietsend kwamen hele levensverhalen boven. Vragen ook. Bijvoorbeeld van een vrouw die niet gelovig was, maar toch het gevoel had dat haar overleden moeder contact met haar probeerde te maken. Het leverde mooie gesprekken op.

En ondertussen fietsten we langs bijzondere plekken in het centrum. We maakten kennis met het nieuwe buurtteam. We liepen een buurthuis voor ouderen in de Jordaan binnen. We kwamen in een jeugdcentrum, met een schitterende, gloednieuwe opnamestudio – waar jongeren enthousiast hun eigen rapnummers opnamen. We stopten bij een inloophuis voor daklozen, waar ze ook aan werk worden geholpen: vier ploegen in de groenvoorziening en vijf veegploegen. Prachtig om al die initiatieven te zien in de stad!

Het hele gezelschap eindigde bij een borrel. De weg er naartoe was geblokkeerd. We moesten over een loopbrug met de fiets aan de hand, want omfietsen was natuurlijk geen optie. Er op ging nog wel, er was namelijk een lift. Maar aan de andere kant was de lift defect. De fietsen moesten daarom een trap af. Dat dreigde bij een aantal dames fout te gaan. Ik kwam te hulp en tilde vier fietsen de trap af. ‘Je bent niet alleen een dominee. Je bent een geschenk van boven. Onze reddende engel.’