Jezus, zoon van God – van de gekke of…?

Van de gekke, dat lijkt het. Wat alle evangeliën bij hoog en laag beweren: dat in Jezus God zelf in levende lijve verscheen. Markus, de eerste die over Hem schreef, opent zijn evangelie ermee en schreef onomwonden: Het evangelie van Jezus Christus, de Zoon van God. Daar is hij van overtuigd. Dat wil hij, al verhalend, laten zien en met de feiten erbij laten geloven.

Ja dat kon vroeger misschien, zegt menigeen. Maar dat is vandaag toch niet meer te verkopen: God die mens werd… Ieder met wat gezond verstand weet toch dat zoiets niet kan! Aparte reactie. Alsof mensen toen nog niet zo goed konden denken. Een beetje arrogant gedacht, vind je niet? Uit de lucht gegrepen ook. Want volgens het evangelie konden mensen het toen al net zo moeilijk geloven als nu. Sterker nog, het werd door gerespecteerde theologen van toen opgevat als ronduit godslasterlijk. Jezus is er tenslotte om ter dood veroordeeld…

Dat die evangelisten het toch zwart op wit hebben opgeschreven, kwam enkel en alleen omdat ze er niet omheen konden. Zijn woorden, zijn daden, zijn dood en verrijzenis, de komst van zijn Geest, waren stuk voor stuk te ongewoon om te denken dat Jezus enkel mens was, alleen dan net ietsje beter dan de rest. Er was gaandeweg maar één conclusie mogelijk, gelet op wat zij met Hem hadden meegemaakt: daar moet je God voor wezen…! Ze moesten er eenvoudigweg aan geloven. Al ging het hun verstand te boven, er viel niks anders te bedenken dan dit. Tenzij je de feiten ontkende… 

Het is nog steeds een netelige kwestie onder theologen. Jezus, een profeet? Oké! Een bijzonder en inspirerend mens? Akkoord! En als zodanig dan ‘Gods zoon’. Tussen aanhalingstekens wel te verstaan. Meer symbolisch dan letterlijk. Probleem opgelost. Want zulke ‘zonen’ zijn er meer. Daar kun je dus met goed fatsoen in geloven. Het vervelende is alleen, dat geen enkele evangelist suggereert dat we hun woorden zo moeten uitleggen. Integendeel. Al verhalend willen ze ons, zoals gezegd, zó versteld laten staan dat ook wij inzien wat Johannes schreef: God uit God is Hij! Al kan het niet, het kan niet anders…

Ik word er vrolijk van. Want stel dat Jezus niet meer dan een inspirerend mens was, dan is Hij enkel iemand die ik bewonderen kan én intussen constant moet zien bij te benen. Een mens dus waar ik uiteindelijk gefrustreerd van raak en moe van wordt.

Maar stel dat God zelf in Jezus kwam, om klaar te spelen wat geen mens kan – het heil brengt waar iedereen naar snakt: blinden laat zien, doven doet horen, verlamden opricht, bezetenen bevrijdt, tekorten genadig opvangt, zonden royaal vergeeft, oordelen wegvaagt, mensen herschept, onderlinge liefde wekt, de dood de baas wordt en toekomst geeft – dan zijn we daar toch duizend keer meer mee geholpen, dan met de zoveelste inspirerende meneer, al is het Jezus zelf?! Geloven dat Jezus God is, is zo gek nog niet!

Tot slot een doordenkertje, die een Amsterdammer mij aan de hand deed uit eigen ervaring:

Juist wie Jezus als voorbeeld heeft

wordt er op den duur wat blij mee

dat Hij méér is dan dat!

Paul Visser

 

Photo by Priscilla Du Preez on Unsplash