Dit weekend staat er in het NRC een interview met mij, gemaakt door Jannetje Koelewijn. Zij is de schrijfster van het boek De hemel bestaat niet, waarin zij – onthutsend eerlijk maar zonder te kwetsen – beschrijft hoe het er aan toe ging in het gereformeerde gezin waarin zij opgroeide. En vooral hoe het geloof en de kerk in die tijd werden beleefd. Zowel haar moeder als haar broers en zussen namen er afstand van. Alleen vader Koelewijn gaf het niet op. Vorig jaar kerkte hij een half jaar in de Noorderkerk (inmiddels is hij verhuisd naar Utrecht). Via hem kwam ik in contact met Jannetje, die als journaliste werkt voor het NRC. Omdat ze haar boek persoonlijk aan mij wilde overhandigen, was ze op een zondag met haar vader meegegaan naar de kerk. Na afloop zei ze: ‘Ik heb er niks mee, maar je manier van preken heeft me getriggerd. Dit is anders dan ik vroeger heb meegemaakt. Je hebt me op een bepaalde manier geraakt. En ik wil weten wat daar achter zit. Ben nieuwsgierig geworden naar wat je gelooft en waarom. Vooral ook omdat we even oud zijn (we schelen maar 3 dagen) en het bij jou blijkbaar zo anders is gegaan dan bij mij.’ Mijn reactie was: ‘Prima… mooi ook… op voorwaarde dat je er een eerlijk verhaal van maakt.’ Zo gezegd, zo gedaan. Zij heeft me drie keer twee en half uur laten praten. Wilde echt alles weten. Tot op de bodem. Het interview is een samengevatte weerslag van deze gesprekken…
Paul Visser, predikant Noorderkerk
