Het tongewelf in de Noorderkerk is gemaakt van eikenhout zoals bij vele oude kerken het geval is. Dit was oorspronkelijk niet geschilderd. Er zijn na onderzoek geen posten voor het schilderen gevonden in de archieven, tot het begin van de 19e eeuw. In 1802 is de volgende mededeling van de kerkmeesters geregistreerd:
Daar zelfs in geen 36 jaaren de kerk gewit is, diverse van de glaasen het houtwerk der ramen verrot is, en nog nooit het gewelfsel der kerk is geschilderd geweest.
Hieruit blijkt dus dat men toen besloten heeft om het geheel te schilderen. Tijdens de restauratie van de kerk in de jaren 90 is gekeken of het mogelijk was om de verf te verwijderen. Dit bleek uiteindelijk ondoenlijk, vooral door de rozetten die u als versiering van het gewelf kunt zien. Daarnaast is het interieur tegenwoordig voornamelijk 19e-eeuws, waar het geverfde gewelf bij past.
In het midden van het tongewelf ziet u veertig grote ventilatieopeningen. Deze stammen uit 1691 toen architect Steven Venecool een voorstel deed voor “inventie van de lughtgaten int verwulft”. In die tijd werd namelijk nog in de kerkzaal zelf begraven en stonk het blijkbaar zo verschrikkelijk dat met besloot om hier wat aan te doen.
