‘Zullen we gewoon de hele buurt langsgaan? Aanbellen en iedereen persoonlijk uitnodigen?’
‘…………………….’
‘Dat is gelijk een mooie kans voor de mensen om jou als nieuwe buurt-dominee te leren kennen!’
Komende zondag (19 september) hebben we de eerste activiteit waarbij we de buurtbewoners breed uitnodigen. Dat moet ik natuurlijk wel even goed zeggen: de eerste activiteit sinds ik als pionier-predikant verbonden ben aan het Huis voor de Ziel. Het is een unieke samenwerking met Vincent meets Rembrandt, een commerciële partij die de kerk doordeweeks huurt. Zij hebben de kerk omgetoverd tot een driedimensionaal scherm, waarop in beeld en woord het verhaal wordt verteld van Vincent van Gogh, die zich door Rembrandt liet inspireren. Met één van de makers ben ik om de tafel gaan zitten om te zoeken naar een gezamenlijk concept voor de buurt. Zij wilden namelijk de Jordaan bedanken voor het “hosten” van deze experience. En wij willen de kerk openstellen als een huiskamer voor de buurt en willen nieuwe relaties aangaan met buurtbewoners.
In ons gesprek kwamen we tot een mooi concept: een making of. De buren van de kerk worden uitgenodigd, ze krijgen gratis de voorstelling te zien en na afloop vindt er een gesprek plaats tussen de makers en mij. Zij vertellen iets over het wordingsproces van hun voorstelling en ik geef toelichting bij een paar briefcitaten van Vincent van Gogh, die in de voorstelling voorbij komen. Een prachtig gedicht bijvoorbeeld dat een verbinding legt tussen de zondvloed en de ballingschap in Babel. Of een mysterieus verwijzing naar Christus als de grootste kunstenaar van alle andere kunstenaars. Ik hoop iets te laten zien van hoe geweldig inspirerend de Bijbel is en dat ook van Gogh hieruit putte.
Het lijkt ons beiden een hele mooie opzet. En ook het pioniersteam was gelijk enthousiast. Eén van hen was zelfs zo enthousiast dat hij dus voorstelde om alle directe buren zelfs persoonlijk uit te nodigen. En ik zal eerlijk zeggen: ik moest best wel even aan het idee wennen. Een flyer door de bus gooien is toch een stukje veiliger. Aanbellen? Zitten mensen daarop te wachten? Krijg ik geen rare reacties? Zien ze me als een Jehova-getuige? Wordt in de buurt-app niet gelijk een waarschuwing rond gestuurd? Ik voelde me op zijn zachtst gezegd niet echt op mijn gemak.
Maar tja, ik wilde me natuurlijk ook niet laten kennen. Altijd je mond vol hebben van contact maken, relaties aangaan en dan terugdeinzen om gewoon een leuk cadeautje, een gratis voorstelling, aan te bieden? Nee, dat kon natuurlijk niet! Daar gingen we dus, want ook andere teamgenoten trokken de wijk in…. en ik kan niet anders zeggen: wat was het geweldig! Al gelijk bij de eerste deur! Zo’n enthousiaste reactie… zo leuk om kennis te maken… en zo gaaf dat we dit organiseren… alle schroom viel van me af. Schroom die overigens niet in Amsterdam past. Ik heb me verbaasd. Mensen die drie hoog wonen en zonder zelfs maar te vragen wie er aanbelde de deur met een knop opendeden, waardoor ik een trap moest beklimmen en midden in de woonkamer binnenkwam.
Onverwachte gastvrijheid dus. De buurt leert ons hoe we de deuren van onze kerk moeten opengooien! Zonder schroom, zonder angst. Het was ontwapenend!
PS: Interesse in Vincent meets Rembrandt, the making of? Klik hier voor meer info!
