Verdienen aan Jezus
De kranten stonden er vandaag (9-12) vol van: het schilderij van een geschilderd portret van Jezus van Leonardo Da Vinci, dat naam Salvator Mundi (Verlosser van de wereld) draagt, is afgelopen week bij Christie’s in New York verkocht voor maar liefst ruim 450 miljoen dollar! Het is het hoogste bedrag dat ooit bij een veiling voor een schilderij is betaald.
Eerlijk gezegd vond ik het in eerste instantie wel iets van humor, dat Jezus op deze ongedachte wijze in adventstijd even wereldwijd in beeld komt – nota bene onder die veelzeggende bijbelse titel. Onverwachte PR vanuit de hemel voor het kerstkind? Ach je weet maar nooit wat het bij die en gene losmaakt. De Geest, ooit uitgestort om onder ons aandacht te vragen voor de verheerlijkte Jezus, is er creatief genoeg voor. Als Hij zelfs werkt via onze krakkemikkige preken, waarom zou Hij dan op zijn tijd zo’n prachtig kunstwerk niet kunnen gebruiken? Gelet op de devotie waarmee het geschilderd is, is er veel voor te zeggen dat het niet ‘voor niets’ gemaakt is. Dus hopen maar dat het ‘iets’ doet…
Toen ik het bericht wat langer tot me liet doordringen, kwamen er nog een paar andere gedachten bij me op, die ik gewoon maar even deel. Blijkbaar kun je, net als destijds toen Hij als een ‘vervalsing’ verpatst werd voor 30 zilverlingen, je verrijken aan ‘Jezus’, zonder dat je verder (nog) iets met Hem hebt – al zal de exorbitante prijs natuurlijk vooral te danken zijn aan het feit dat het een ‘echte Da Vinci’ is, maar toch. Tegelijk is duidelijk dat de handel rond ‘Jezus’ er door de tijd heen alleen maar lucratiever op geworden is. Wat mijmerend schoot het met een schok door me heen: wat is er intussen al niet aan Jezus verdiend? Op duizend en één manier. Als je niet oppast doe je er zelfs zomaar aan mee, juist in christelijk kring, dominees incluis.
Apart genoeg bleek na wat journalistiek speurwerk dat het schilderij was aangekocht door het ministerie van Cultuur en Toerisme van de Verenigde Arabische Emiraten. Gelet op de aversie in deze regio tegen al wat christelijk is, wel zo’n beetje de laatste partij van wie je dit verwachten zou. Toch is het minder verwonderlijk dan het lijkt: het schilderij kan als nieuwe toeristische attractie (vooral voor rijke christelijke westerlingen!) binnen een jaar of wat meer geld in het laatje brengen dan het heeft gekost! Er wordt wat afgesold met ‘Jezus’…
In dit geval had Judas van Jezus ongetwijfeld gelijk gekregen, toen hij eens bij een in zijn ogen onmatige financiële verkwisting opmerkte: ‘Dit geld had beter aan de armen gegeven kunnen worden.’ Wie begint? Zo’n ‘portret’ van Jezus is méér waard dan wat ook maar…
Paul Visser