En bedroef de Heilige Geest van God niet, waarmee u verzegeld bent tot de dag van de verlossing (Lees Efeze 4:17-32)
Een mens is heel wat mans. Volgens Paulus zijn we in staat de Heilige Geest, God in ons, zo te weerstaan dat niet Hij het voor het zeggen heeft, maar ons eigen hart de toon aangeeft. In staat om zo dwars tegen de zachte aandrang van de Geest in te leven dat we die ronduit bedroeven.
Je zou denken – en velen denken dat bijna als vanzelf – dat als je door de Geest bent wedergeboren en Hij in je woont, je dan alleen maar door de Geest wilt leven. Wie daarvan uitgaat, loopt echter grote kans binnen de kortste keren vertwijfeld en moedeloos te raken. Omdat je er in je eigen leven tegen op loopt dat dit lang niet altijd automatisch het geval is en je dan zomaar kunt gaan denken dat het bij jou niet ‘echt’ is. In dat licht is deze aansporing van Paulus op zich al een troost. Hoe ‘echt’ het bij die gelovigen in Efeze ook was, hij gaat er van uit dat het daarmee geen gelopen race is. En veronderstelt niet dat je van nu af aan niet anders meer kunt en wilt, dan wat de Geest wil. Nou ja, misschien ‘wil’ je ten diepste wel, maar in de praktijk van alledag ‘kun’ je heel makkelijk anders… en doet dat ook. Voor je het weet ga je dwars tegen de Geest in je eigen gang. Lees Efeze 4:17 e.v. er maar even op na. Korter of langer bekeerd, geen gelovige kan zeggen: geen idee waar dit over gaat.
Al werd je dwarse gedrag tot en met je zondige aard toe je om Jezus’ wil vergeven, je bent er niet gelijk van verlost. Niet mooi, maar wel waar. Gelukkig dat de Geest, hoe vaak ook door ons bedroefd, het er dan niet bij laat zitten. Zelfs niet na de zoveelste keer. Echt God! Zo waar we met de Geest verzegeld zijn tot de dag van de verlossing – tot de laatste dus, gelukkig maar! – komt Hij ons keer op keer, met veel liefde, geduld en trouw, achterop en roept ons tot de orde. Zo teer en krachtig tegelijk, dat jij spontaan in tranen raakt en met David bidt (Psalm 51): Gena o God, gena… en neem Uw Heilige Geest niet van mij! De Geest wordt er blij van en ik erbij. David had het over hernieuwde vreugde over Gods heil.
Apart is dat. Met dat de Geest het geregeld van mij verliest, weet Hij het toch steeds weer van mij te winnen! Hoeveel wij ook mans zijn, Hij blijkt meer mans te wezen. Zoveel dat we gaandeweg niet alleen dankzij de Geest leven uit Gods genade, maar met vallen en opstaan ook door de Geest wandelen in Zijn liefde. Kort en goed: in de geest van Christus…
