Een onvergetelijke Koninginnedag, dat was het. Een oranje zonnetje dat straalde van de vroege morgen, toen Tine en Rene om 6 uur al goedgeluimd begonnen met het opzetten van de kraam. Gelukkig maar dat ze zo vroeg uit de veren waren, want kapers lagen op de loer om onze mooie plek te bezetten.
Spoedig meldden nog twee vrijwilligers zich rond half acht. Het was even stoeien met balken en panelen maar toen werd de wijze beslissing genomen dat we het Edu zouden vragen. Die naam kwam in de loop van de dag nog heel vaak langs, want waar je ook was op de Noordermarkt, Edu was er ook, en anders wel een andere Windhorst.
Afijn, om half acht meldde zich de eerste koffieklant voor 3 koffie. Het zou het begin worden van een droomdag, zo eentje waarin iedereen in een `flow`zit waarin alles lukt en waarin Gods zegen over alles lijkt.
De ene taart na de andere werd binnengebracht, de een nog smakelijker dan de andere. Lof aan de bakkers. Dat is niet mijn mening, maar die van de klanten. Er werd zelfs gesmeekt om recepten door menige klant. Holland kwam door de appeltaart ook weer mooi in the picture door toeristen die met smaak een groot stuk naar binnenwerkten en toen nog om een tweede stuk vroegen.
Vader en zoon Windhorst maakten zich ondertussen sterk om onze negotie aan te prijzen, met galmende stem en Amsterdamse charmes wisten zij menige klant te verleiden tot een verpozen op ons terras.
De vrijwilligers achter de kraam kregen het druk, maar stonden een ieder vrolijk te woord. Veel mooie gesprekken werden gevoerd. Mij staat de Amerikaanse toerist uit Kentucky bij. Hij was op bezoek bij zijn dochter in Duitsland en had gehoord over Queens Day. Vrijwilligerswerk in Guatemala daar wist hij alles van en Respect voor degenen die vanuit Europe die lange reis zouden ondernemen. Hij liet een flinke fooi achter en, misschien nog belangrijker, zijn inspiratie en bewondering voor onze inzet, maar natuurlijk ook voor onze kerk die ouder is dan Thanksgiving.
Ook de Duitse toeristes (Tschuss!’) schoven aan voor een extra groot stuk boterkoek.
Onze dominee was inmiddels druk in gesprek met deze en gene, want, zoals we allemaal weten, Dominee Visser laat zich geen gelegenheid ontnemen tot een lekker stuk taart, een beste koffie en een goed gesprek. Gelukkig waren alle drie elementen in overvloed aanwezig.
Ondertussen was Edu de toiletten aan het regelen. Vrijwilligers werden ingezet en die wisten ook in de lange rijen bij het damestoilet de goede sfeer er in te houden. Een schoon toilet, wat een luxe hartje Jordaan op 30 april. Hulde aan degenen die er voor zorgden dat zelfs om 5 uur ´s avonds zich nog dames meldden: Ik heb gehoord dat hier een schoon toilet is, waar moet ik zijn? Helaas, toen was het toilet al dicht.
Zelf zat ik uiteraard aan de kant van de kerk waar de taarten werden geserveerd en ik keek er persoonlijk op toe dat ze werden ingeleverd en heb niet helemaal meegemaakt hoe het bij de ingang ging waar de rondleidingen werden gegeven. Wel weet ik dat er meerdere mensen hun bewondering uit spraken voor deze mooie oude kerk, die zo prominent in de Jordaan staat. Mooi dat we ze konden door verwijzen naar deskundige gidsen en binnenkort zal ik me ook eens bij hen melden.
Het werd middag en de zon steeg nog hoger en scheen nog uitbundiger. Inmiddels was de jeugd gearriveerd met een dartspel. Arnoud (inderdaad weer een Windhorst) wierf op subtiele wijze de spelers. Flink wat passanten deden met plezier het dartspel en konden er hartelijk om lachen als de 50 euro winst niet voor hen bleek weggelegd. Slim slim, de jeugd die naar Guatemala gaat deed alsof zij ook meededen en Monse, een klaarblijkelijk gespierd meisje van 14, gooide het eerste en enigste pijltje stuk.
Voor volgend jaar oppassen dat Jindra, Lucas en Niek aan onze kant staan, want die gooien zo goed dat ze er anders met de poet vandoor gaan.
Moeder Windhorst was druk bezig met de verkoop van kleding en aanverwante artikelen. Ook diverse gemeenteleden hielpen haar met het ophangen uitpakken en wat dies meer zij. En de zon steeg hoger en hoger.
Om 2 uur werd duidelijk dat andere versnaperingen dan koffie en taart gewenst waren. De Chips kwamen op tafel en de taart die nog niet verkocht was werd ingevroren tot het 5 mei Festival, waar wij weer mogen aantreden als Goed Doel.
Wat moet ik verder nog berichten?
Zoveel mensen die dit hebben mogelijk gemaakt. Jan, die persoonlijk ondanks zijn gezondheid en hoge leeftijd er toch maar weer stond bij de taartenkraam en ons hielp door zijn voorbeeld en enthousiasme. De vrijwilligers die de taartenkraam hebben bemand. De bakkers die hun hart in elke taart hebben gelegd, en reken maar dat dat geproefd werd. Degenen die hielpen toen het feest was afgelopen, met het opruimen. De mensen die hebben gezorgd dat het toilet er uit zag als het toilet in Krasnapolsky. De gemeenteleden die er gewoon waren en zorgden voor een extra zonnetje. De gidsen die lieten zien wat voor een bijzondere plek we hebben. Tine Visser, midden in de chaos met haar gevoel voor esthetiek die maakte dat wij niet zomaar een stand waren.
Mensen, bedankt. Het is uitzonderlijk, de bijdrage die jullie hebben geleverd aan onze missie: Guatemala 2012. Niet alleen financieel (1600 euro) maar ook spiritueel en inspirerend: nu komt onze beurt. En reken maar: we zullen het vuur uit onze sloffen lopen in Guatemala om jullie bijdrage te gelde te maken en de overvloedigheid van onze Heer te delen met onze medemens in Guatemala.
Foto’s:
