Column n.a.v. de positieve bijdrage van de christelijke partijen aan een akkoord met de regeringspartijen (19-10-2013 grotendeels geplaatst in het NRC)
Van de week heb ik me weer verbaasd over de bekrompen reactie van mensen die graag voor ruimdenkend willen doorgaan. De aanleiding? De kleine christelijke partijen, CU en SGP, hebben op een positieve wijze samengewerkt met D66, om gezamenlijk op een constructieve wijze bij te dragen aan de regering van dit land. Dit is op een transparante wijze gebeurd. Zakelijk en integer, voor zover ik uit het nieuws begrepen heb. Het is terecht breed gewaardeerd. Hulde ook aan Alexander Pechtold die zich in dezen bewees als een echte democraat.
Maar volgens Jan Mulder is het ‘een schande’. Vertwijfeld vroeg hij zich in DWDD af waar we in ‘hemelsnaam’ terecht gekomen zijn, als God via Kees van der Staaij – die door hem en passant gedoopt werd to de ‘eigenlijke vice-premier’ – dit land regeert. Dit is om te beginnen tweemaal echt te veel eer voor een kleine speler als Van der Staaij. En verder, vanwaar die buitenproportionele opwinding van Mulder c.s., alsof er in de afgelopen week een ‘christelijke coup’ gepleegd zou zijn en alle verworven vrijheden nu teruggedraaid dreigen te worden? Niet zo bang zijn Jan. Met een handvol zetels maken zij in dit opzicht niets klaar. Overigens hoort het bij het democratische politieke spel dat één stem het verschil kan maken. Wie dat onverdraaglijk vindt als het in zijn nadeel uitpakt vertoont dictatoriale trekken. Bovendien hebben christenpolitici als Slob en Van der Staaij juist afgelopen week bewezen minstens zo democratisch te zijn als hun libertijnse tegenvoeter Pechtold: ondanks verschillen in levensbeschouwing en morele visie hebben ze samen met anderen gezocht naar wat ‘goed is voor dit land’. Al die vrijdenkers die hen dat kwalijk nemen vraag ik: was het u liever geweest als ze als christen hun verantwoordelijkheid voor de samenleving ontlopen hadden? En zo ja betekent dit dan dat u uw christelijke medelanders het liefst monddood maakt? Over een vrij land gesproken…
In de moeizame besprekingen rond begroting en bezuinigingen hebben CU en SGP, net als elke andere zichzelf respecterende partij, uiteraard ook punten ingebracht waar zij zelf op ideologische basis aan hechten. Volkomen legitiem is dat in een democratisch land. En dat gezinnen daar in dit geval een beetje beter van worden, zal door geen enkel niet-christelijk gezin worden betreurd.
Paul Visser
