Dat waren het. Stuk voor stuk. Aan drie jonge mensen had ik gevraagd of ze mee wilden werken aan het maken van een filmpje voor onze website. ‘Het gaat over je geloof’, zei ik, ‘ wat dat voor je betekent, hoe je daartoe kwam en daar nu instaat. En graag het eerlijke verhaal.’ Spontaan zeiden ze toe. Hadden er geen probleem mee om voor de camera hun hart bloot te leggen. Opvallend. Een oudere die ik ervoor vroeg – iemand die nota bene vaak in de spotlights had gestaan – zag het niet zitten. Te persoonlijk vond hij het om dat te publiekelijk te delen. Uiteraard respecteer ik dat; is het iemands goed recht. Toch ben ik blij dat een jongere generatie er minder probleem mee heeft. Zonder gêne verhaalt van geloof en ongeloof, van twijfel en overtuiging. Zo kom je elkaar tenminste nabij. Leer je elkaar beter begrijpen. En kun je elkaar gericht iets aanreiken. Sowieso geeft het over en weer te denken. Altijd weer leer ik ervan.
Zo gebeurde ook tijdens deze gesprekken. Middenin de Jordaan opgenomen. Want eerlijk praten over God doe je het gemakkelijkst op straat, tussen de mensen. Daar wordt het niet ‘opgeprikt’. Maar blijft het recht uit je hart en recht voor je raap. En als dat gebeurt, ben je zomaar niet uitgepraat… De fragmenten in deze filmpjes bewijzen dat!
Paul Visser
