Zondag 6 januari lezen we in de ochtend verder uit Markus 1. Thema voor de komende weken is: ‘Een dag uit het leven van Jezus’. Waar is Hij mee bezig? Wat staat er op Zijn agenda? Markus doet er verslag van. Wij lopen mee. Op hoop ook zelf gezegend te worden….
Onlangs schreef ik voor het weblog van de Protestantse Kerk
een blog over de vraag: is Jezus nu wel of niet de Zoon van God?
In de evangeliën wordt dat onomwonden beleden.
Maar in Jezus’ dagen al was het omstreden.
En dat is het tot de dag van vandaag.
Spontane reacties bevestigden dat.
Om mijn punt nog net wat krachtiger te maken
schreef ik een nieuwe versie, voor mijn eigen weblog,
Van de gekke….
Dat lijkt het. Wat alle evangeliën bij hoog en laag beweren: dat in Jezus God zelf in levende lijve verscheen. Markus, de eerste die over Hem schreef, opent zijn evangelie ermee en schreef onomwonden: Het evangelie van Jezus Christus, de Zoon van God.
Dat wil hij ons laten geloven.
Ja dat kon vroeger, zegt menigeen. Maar vandaag is dat toch niet meer te verkopen. Ieder weet dat zoiets niet kan: God die mens wordt…! Aparte reactie. Alsof mensen toen niet logisch konden denken. Een beetje arrogant gedacht. Volgens het evangelie konden mensen het toen al net zo moeilijk geloven als nu. Sterker nog, het werd opgevat als godslasterlijk. Jezus is erop ter dood werd veroordeeld…
Dat ze het toch zwart op wit hebben opgeschreven, kwam enkel en alleen omdat ze er niet omheen konden. Zijn woorden, zijn daden, zijn dood en verrijzenis, de komst van zijn Geest, waren stuk voor stuk te ongewoon om te denken dat Hij was als iedereen, een mens. Er was maar één conclusie mogelijk: daar moet je God voor zijn. Ze moesten er eenvoudig aan geloven, al was het van de gekke.
Het is nog steeds een netelige kwestie onder theologen. Jezus, een profeet? Oké! Een bijzonder en inspirerend mens? Akkoord! En als zodanig dan ‘Gods zoon’. Tussen aanhalingstekens. Meer symbolisch dan letterlijk. Opgelost. Want zulke ‘zonen’ zijn er meer. Daar kun je dus met goed fatsoen in geloven. Het vervelende is alleen, dat geen enkele evangelist suggereert dat we hun woorden zo moeten uitleggen. Integendeel. Al verhalend willen ze ons zo versteld laten staan, dat ook wij moeten toegeven, wat Johannes schreef: God uit God is Hij. Al kan het niet, het kan niet anders…
Ik word er vrolijk van.
Want stel dat Jezus enkel een inspirerend mens was, dan is Hij alleen maar iemand die ik bewonderen kan en intussen constant moet zien bij te benen. Een mens waar ik gefrustreerd van raak en moe van wordt.
Maar stel dat God zelf in Jezus kwam, om klaar te spelen wat geen mens kan – blinden laat zien, doven doet horen, verlamden opricht, bezetenen bevrijdt, schulden opruimt, oordelen wegvaagt, mensen herschept, ongekende liefde wekt, de dood overwint en toekomst geeft – dan zijn we daar duizend keer beter mee geholpen, dan met de zoveelste inspirerende meneer, al is het Jezus zelf.
Geloven dat Jezus God is, is zo gek nog niet…
Tot slot een doordenkertje.
juist wie Jezus als voorbeeld heeft
wordt er gaandeweg maar wat blij mee
dat Hij méér is dan dat!
Paul Visser
