Eyeopener

Ik schreef onlangs onderstaande column over de betekenis van Pinksteren,
vooral bedoeld voor mensen die weinig of niets van het christelijk geloof weten.
Wellicht iets om een collega, vriend of bekende op te attenderen…

Eyeopener

Over de zin van Pinksteren

Geen idee….! Dat is de eerste reactie als je links en recht vraagt waar het met Pinksteren over gaat. Het verhaal wat erbij hoort – van de komst van Gods Geest – is blijkbaar nooit echt binnengekomen. Waarom niet? Ik kan maar één reden bedenken: het spreekt niet tot de verbeelding. Zoals het Kerstverhaal , van vrede op aarde en de geboorte van een kind, als lichtstraal van de hemel in een donkere wereld. Of het Paasverhaal dat zich met zijn boodschap van nieuw leven als vanzelf laat combineren met kleurige eieren en fleurige lentebloemen. Maar Pinksteren blijft lastig. Je hebt pinksterbloemen, pinksterraces, pinkpop… en de Pinkstergeest. Dat combineert niet.

Het feest van de Geest. Zo heet Pinksteren in de kerk. Dat kan zo maar een beetje zweverig worden. Ongrijpbaar ook. En dus onwerkelijk. Hoewel, geesten zijn vandaag de dag wel weer helemaal terug van weggeweest. Films en games zijn ervan vergeven. Bovendien groeit het aantal mensen weer die geloven dat er meer is tussen hemel en aarde dan je direct waar kunt nemen. Wat dat betreft zou Pinksteren als ‘feest van de Geest’ zomaar razend populair kunnen worden.

Tegelijk is het met die Geest van Pinksteren wel net even van anders dan met al die geesten om ons heen. Om dat aan de weet te komen heb je de Bijbel nodig. Handelingen 2 voor de liefhebber. Een apart verhaal. Kort en goed komt het erop neer dat Gods Geest, die op de Pinksterdag werd uitgestort, werkte als eyeopener. Schellen vielen van de ogen. Dingen vielen op hun plaats. Vrome lieden die het beter dachten te weten dan God zelf (ja juist die!), ontdekten met een schok dat zij zich hopeloos hadden vergist. Een heftige ervaring. Tegelijk werd tot hun stomme verbazing duidelijk dat God heel anders is – veel genadiger vooral! – dan zij ooit hadden vermoed. Er gingen wissels om in hun denken. Vaste gedachtepatronen werden doorbroken. Metanoia heet dat in het Grieks. Letterlijk is dat verandering van inzicht. En in gewoon Nederlands noemen we dat bekering.

Vrije geesten worden vaak wat zenuwachtig van dat laatste woord. Denken al gauw aan manipulatie en dwang van buitenaf. Het roept een hoop frustratie op uit het verleden. Toen geloof van bovenaf werd opgelegd. En het een kwestie van slikken en stikken was. Dat nooit meer alsjeblieft, zeggen ze. En terecht! Maar tegen een nieuw inzicht kan ook een vrije geest moeilijk bezwaar aantekenen, toch?

Ik vind het een meesterzet dat God via de Geest onder ons te werk ging en gaat. En op dat niveau – van onze geest dus! – met ons wil communiceren. Echt geloven is dan ook geen kwestie van verstand op nul en blik op oneindig. Integendeel. Gods Geest geeft juist te denken. Anders en meer dan je zelf bedenken kunt. Daar herken je hem/haar aan. Pinksteren vraagt in principe dus om een ‘open mind’. En zelfs als dat laatste ontbreekt, kan deze Geest ongedacht te denken geven. Per slot van rekening is hij God. Eerlijk gezegd zou ik er zelf geen letter van geloven als dat me niet overkomen was…

Paul Visser, predikant te Amsterdam (Protestantse Noorderkerk)

Previous PostNext Post

Related Posts

Leave a Reply